«Երբ սկսեցի նկարահանման աշխատանքները, մահը մի կողմ դրեցի, աշխատում էի պատմության վրա»

«Լուսանկարիչները, երբ նոր-նոր սկսում են իրենց աշխատանքը, առաջինը նկարում են ծերերին, երեխաներին, հետո անցնում են հեծանիվներին: Դա ասես սկիզբ է, որով բոլորը գերվում են: Մեզ սովորեցնում էին, որ պետք է դուրս գալ այս շրջանակից, որովհետև բոլորը դա են նկարում: Իմ ֆիլմը հենց դրա մասին է. վավերագրողը մահն է փորձում նկարահանել»: Լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ՎԻԿՏՈՐՅԱ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆՆ այսպես ներկայացրեց 2014-ին նկարահանած «Հոգաբարձուներ» կարճամետրաժ ֆիլմը:

Վիկտորյան կինոգիտություն է ուսանում Նյու Յորքի Քոլամբիա համալսարանում: Գեղարվեստի մագիստրոսի թեկնածու է: Մի քանի կարճամետրաժ ֆիլմերի սցենարիստ է, ռեժիսոր և պրոդյուսեր:
«Հոգաբարձուներ» ֆիլմն ընդգրկված է «Ոսկե ծիրանի» փառատոնի «Հայկական համայնապատկեր» ծրագրում: Ֆիլմը հիմնված է իրական դեպքերի վրա: Պատմությունն այսպիսին է. երիտասարդ վավերագրող ռեժիսորը, տարվելով մահվամբ, հայտնվում է անբուժելի հիվանդ կնոջ մահճի մոտ, մասնագիտությունը հասկանալու համար հոգաբարձուի դեր ստանձնում: Պարզվում է բոլորվին այլ պահանջներ ունի հոգաբարձուի աշխատանքը, և այլ է ռեժիսորի տեսլականը: «ՈՒզում էի, որ մարդիկ մի պահ մտածեն այդ արտառոց մասնագիտության ու արվեստի էթիկայի մասին: Ֆիլմը ոչ թե մահվան մասին է, այլ մասնագիտական հավակնությունների, մասնագիտական էգոիզմի մասին»,-ասաց Վիկտորյա Ալեքսանյանը: Երիտասարդ ռեժիսորը պատասխանեց նաև «Իրատես de facto»-ի հարցերին:

-Ֆիլմում ռեժիսորը «հոգեբանական» փորձությունների միջով է անցնում, որ կարողանա իր աշխատանքը գլուխ բերել: Ինչի՞ միջով եք Դուք անցել` «Հոգաբարձուները» նկարահանելու համար, որքան էլ ասեք` ֆիլմը մահվան մասին չէ, կենտրոնում` մահն է:
-Ես հենց սկզբից այն համոզմունքն ունեի, որ կինո չեմ նկարահանում մահվան մասին: Ես այցելել եմ եկեղեցի, հիվանդանոցներ, զրուցել եմ քահանաների հետ, բժիշկների, հոգաբարձուների: Բայց երբ սկսեցի նկարահանման աշխատանքները, մահը մի կողմ դրեցի, աշխատում էի պատմության վրա: Թեման շատ ծանր է, ֆիլմը կարճամետրաժ է, չէի ուզում ստանալ ծանր հոգեբանական կինո:
-Ֆիլմի սկզբում դրվագ կա, երբ ռեժիսորը ցույց է տալիս մի լուսանկար, որտեղ ծնողների մեջտեղում նրանց մահացած դուստրն է: Կարծես ֆիլմի մեխը հենց այս արտառոց լուսանկարն է:

-Այդ լուսանկարը իրական է: 20-րդ դարի սկզբում լուսանկարչությունը նոր էր հայտնագործվել, և շատերը չունեին լուսանկարներ: Երբ վաղաժամ մահ էր լինում, հիշատակի համար լուսանկարվում էին մահացածի հետ, բայց այնպես, ասես այդ մարդը կենդանի լիներ: Ֆիլմի ռեժիսորը մահվան գաղափարով տարված, ուզում էր նկարահանել կենդանի կնոջը` մինչև նրա մահանալը, ամբողջ այդ ընթացքը: Վերջում հասկացավ, որ չի ուզում կամ չի կարող մահը ճանաչել, նկարահանել:

-Ձեր հաջորդ ֆիլմն ինչի՞ մասին է լինելու:
-Սցենարի եմ վերածում գործընկերներիցս մեկի գրած գիրքը: Սիրո պատմություն է հայկական գյուղերից մեկում ապրող երիտասարդ զուգի մասին: Իսկ առհասարակ ծրագրերը շատ են, աշխատում եմ մեծ թվով սցենարների վրա:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ